onderwerp B

Na de zomervakantie heb ik een abonnement op de Groene Amsterdammer en de weekend NRC genomen, omdat ik het prettiger vind om op papier het nieuws, actualiteiten en verdiepende teksten te lezen. Het internet is voor mij een plek waar ik heel moeilijk lange teksten kan lezen. Ik raak snel afgeleid door emails en andere programma's op mijn computer. Daarbij zorgt het doorklikken naar links ervoor dat ik vaak niet tot het einde van een tekst kom. Ik heb mijzelf nooit gezien als iemand die zich met kunst op de actualiteiten richt. Kunst zou zich niet door het nieuws moeten laten dicteren. Maar nu ik mij op educatie richt ligt dit anders en merk ik dat de opleiding en mijn stageplek zich juist wel richt op wat er nu speelt. Daarom heb ik nu voor een jaar een abonnement op de Groene Amsterdammer en de weekend NRC genomen. Ik ga proberen actualiteiten mee te nemen in de lessen die ik voor mijn stage en mijn werk als dramadocent maak. Gewoon als experiment om te kijken wat dit doet.

Voor mijn stage op de Roncalli MAVO geef ik ook les aan de International Class klas 2, wat eigenlijk een soort van burgerschap les is. Ik vind dit super boeiend, maar soms ook beklemmend vanwege de 21-eeuwse vaardigheden. Lln. moeten zich ontwikkelen volgens deze 21-eeuwse vaardigheden. Op zich zitten er wel goeie vaardigheden bij, maar als ik zelf een lln. was geweest, had ik het waarschijnlijk moeilijk gevonden om gemotiveerd te zijn, omdat het voelt als een lijst van dingen waaraan je moet voldoen. Je bent dan meer bezig met het afvinken. Het inhoudelijke ontbreekt omdat er geen ruimte voor diepgang is, of gewoon omdat er niet altijd een directe noodzaak lijkt te zijn. Tijdens de lessen bleven voor mij de vaardigheden meer een concept ipv. een ervaring uit de alledaagse praktijk.
Bij bijvoorbeeld de vaardigheid 'probleemoplossend denken' merkte ik dat het voor de lln. lastig was om met voorbeelden te komen. Ook ik, als docent, vond het moeilijk om snel even wat voorbeelden op te trommelen. Hetzelfde ervoer ik met de vaardigheid 'creatief denken en handelen'. Terugkijkend naar de powerpoint 'Intro enveloppe opdracht' gepresenteerd in het begin van het studiejaar, las ik een stukje over creativiteit door Mieke van Os. Volgens haar, of de theorie die zij erop nahoudt (deze komt van Erik Verouden docent opleider Fontys Lerarenopleiding in Tilburg), komt creativiteit in alle disciplines/vakken aan de orde. Maar hoe praat je met lln. in het voortgezet onderwijs, die niet zozeer met kunst bezig zijn, over het creatief vermogen? Wat mij helpt in dit stuk is het ontleden van het creatief vermogen. Creativiteit is hier opgesplitst in: sensitief vermogen, associatief vermogen, bisociatief vermogen en analyserend vermogen. Wat mij hier specifiek opvalt is het bisociatief vermogen, ook wel het synthetiserend vermogen, dat betekent dat we in staat zijn onorthodoxe verbanden te leggen.

Order of Things, performance van ieke Trinks, in Montague Bookmill, Massachusetts, VS, 2013.

In het kader van onderzoek doen ben ik onderzoeken tegen gekomen waar ik graag meer over wil weten. Het onderzoek van Dennis Meyer met de titel 'Theater en Maatschappij; Internationale strategieën om theater en maatschappelijke vraagstukken te verbinden'. Met mijn eigen achtergrond als beeldend kunstenaar maar vooral actief met performance gerelateerde acties staat theater, wanneer het sociaal geëngageerd is vaak niet zo ver van sociaal geëngageerde kunst dat zich richt op de ontmoeting en vaak participatie van publiek en vaak een gericht publiek of deelnemer.

Een ander onderzoek waar ik nieuwsgierig naar ben is van Sanne Kersten, Melissa Bremmer en Emiel Heijenen met de titel ' Teacher as a Conceptual Artists'.

In het onderzoek wordt Jorge Lucero's 'modes of operations for teachers as conceptual artist' wordt genoemd. Een aantal van Lucero's modes zijn ook in één van Johanneke en Pavel's lessen met de vier K's genoemd. Dit sprak me meteen aan en ligt ook dicht bij mijn eigen doen als kunstenaar. Ook zie ik linken met John Dewey's gerichtheid op 'experience'; het ervaren. En daarop volgend moet ik ook aan Allan Kaprow's Art as Life denken, dat sinds het lezen in 2010 niet meer heeft losgelaten.